Sabah metrobüse bineceğim, suratı asık yüzlerce insanla karşılaşacağım. birini göreceğim asık suratıyla cama kafasını yaslarken neler düşündüğünü, neleri ümit ettiğini ve nelerin hayal kırıklığında olduğunu düşüneceğim. Sonra iş yerinde uykulu gözler ve kısık sesle günaydın diyen insanlarla selamlaşacağım. Yine onlarca suratı asık robot gibi çalışan insanlarla muhatap olacağım ve yine okuduğum onlarca yılın ödülünün bu mu olacağını düşüneceğim. onlarca yıl iyi bir hayat için okuduktan sonra ne olacak sahiden? sabah asık suratla uyanıp asık suratlarla muhatap olmak, robot gibi çalışıp akşamları bacak ve sırt ağrısı çekmek, belki evlenirsem her akşam ot
isteyen bir kadınla evlenmek tek bir hafta sonunda malak gibi uyumak. yıllarca her türlü hayatın ibneliğine rağmen yaşadım. Ama bazen çok ümidim tükeniyor sanki çıkmazsın içine gireceğim. Hiç böyle hissetmemiştim
. Çocukken evim yoktu ama yine mutluydum. Şimdi daha fazla şeye sahibim ama ümidim kalmadı. Böyle hissetmemiştim hiç
